Verborgen geluk – Christophe

Ik was 14 jaar toen ik voor de eerste keer voelde dat ik niet op meisjes, maar op jongens val. Ik zat toen op de middelbare school in Kluisbergen, waar homoseksualiteit nog taboe was. Ik durfde dus niet uitkomen voor mijn gevoelens.

Op Netlog leerde ik iemand kennen die me de eerste stappen in de gaywereld hielp zetten. Zo kwam ik op bepaalde plaatsen waar ik mezelf kon zijn. In een sauna in Gent kwam ik voor de eerste keer echt in contact met mannen die op mannen vallen. Zo kwam ik ook in de Pablo in Gent.

Hoewel het nu voor mezelf helemaal duidelijk was geworden dat ik op mannen val, durfde ik er op school nog steeds niet voor uitkomen. Ik lichte wel het CLB in, die me aanraadden mijn ouders in te lichten, maar dat voelde voor mij op dat moment nog niet veilig genoeg, ik durfde nog niet.

Toen leerde ik iemand kennen uit Oostende, ik zocht thuis uitvluchten om hem te kunnen zien. Na een paar maanden lichtte ik voor het eerst iemand in over onze relatie. Ik lichtte eerst mijn broers in, die positief reageerden. Zij leerden mijn toenmalige partner kennen en een jaar later besloot ik mijn mama in te lichten. Mijn broer en zijn vriendin kwamen met me mee, we kwamen samen op de plaats waar mijn ouders getrouwd zijn, ik vond het een mooie symbolische plaats om mijn mama op de hoogte te brengen van mijn relatie. Tot mijn grote opluchting reageerde ook mijn mama, ze vroeg me waarom ik het niet eerder heb gezegd. Ik vertelde dat ik bang was voor haar reactie.

Na 7 jaar gingen mijn vriend en ik uit elkaar. Mijn papa, oma en opa waren nog steeds niet op de hoogte van mijn geaardheid.

Toen leerde ik iemand nieuw kennen en besloot ik ook mijn oma in te lichten. Ik vond het om de een of andere reden gemakkelijker om het aan mijn oma en mama te vertellen dan aan mijn papa en opa. Ik was toen 25 jaar en ook mijn oma reageerde positief!

Even later polste ik bij mijn opa wat hij vond van homoseksualiteit, ik vroeg hem of hij het erg zou vinden als een van zijn kinderen of kleinkinderen gay zou zijn. Hij zei van niet, maar lachtte er wel wat mee, zodat ik mijn niet comfortabel genoeg voelde om het hem te zeggen. Uiteindelijk reageerde ook hij positief!

Mijn papa wist nog steeds van niets…

De dag dat mijn oma gestorven was, ging ik met mijn vriend afscheid nemen van haar, mijn papa zat in de keuken naast de ruimte waar mijn oma lag. Ik kwam binnen met mijn vriend en besloot op dat moment mijn papa in te lichten. Het was niet het ideale moment, maar mijn vriend was op dat moment mijn steun, en hij kende mijn oma, ook hij moest afscheid van haar kunnen nemen. Mijn papa zei dat hij het al langer wist, dat ik het wel eerder kon gezegd hebben. Ook hij reageerde postief!

Mijn ervaring bij mijn coming out is: wacht niet te lang om de mensen om je heen in te lichten, er komt misschien geen (goed) moment meer!

In mijn tijd had ik niet het gevoel dat ik terecht kon met de twijfels over mijn gevoelens, ik ben blij dat er nu initiatieven bestaan zoals het Regenbooghuis, zodat je altijd het gevoel hebt dat je ergens terecht kunt, en er mensen zijn die je steunen in je zoektocht!

Ik denk dat de school de ideale plaats is om kinderen van jongs af aan te leren over diversiteit. Dat daar ook de gepaste (laagdrempelige) begeleiding moet aangeboden worden.
Ook in de media mag de gayscene wat meer op een positieve manier naar voor komen. Ik heb het gevoel dat er nu vooral negatieve verhalen in de media komen (kinderen worden niet meer aanvaard door de ouders na het uit de kast komen, etc). Dit zorgt ervoor dat het moeilijker is voor de jongeren om ervoor uit te komen.

Mijn raad: zoek een vertrouwenspersoon of plaats waar je over je gevoelens kunt praten en zoek een weg om te kunnen zijn wie je bent!

Christophe.