De Marokkaans-Nederlandse Karim keert naar zijn ouderlijk huis terug
om zijn ouders te vertellen dat hij op mannen valt.
Na jaren schone schijn ophouden is het hoge woord er eindelijk uit.
Wanneer de ouders besluiten zijn dappere bekentenis te negeren,
stapt hij de proviandkast in om zich daar op te sluiten tot ‘het’ besproken is.
De moeizame gesprekken in de dagen die volgen, roepen mooie en schrijnende herinneringen op
die hem leren dat hij de zwijgcultuur in het gezin moet doorbreken door de confrontatie met zijn naasten
nu echt aan te gaan. Tegelijkertijd moet hij in het reine met zichzelf komen, voordat hij überhaupt acceptatie
van zijn familie kan verwachten.